همه می‌دانند که شرکت نفتی آرامکو در حمله موشک‌های یمنی به عربستان به فنا رفت و قبل از سوختن قطعات آن، چاشنی موشک‌های ضد موشک پاتریوت‌های آمریکایی سوختند که تنها هنرشان، تماشای غرش کروز‌های ناشناس بود.
قدیمی‌ها گفتند: مشک آن است که ببوید نه آنکه عطار بگوید! آرامکو که هیچ، پاتریوت نه در دیرالزور، نه عین الاسد و نه حتی در منطقه سبز بغداد هم نتوانست برای تروریست‌های آمریکایی سنتکام امنیت را فراهم کند!
جالب اینجاست که غربی‌های تروریست همیشه از قدرت نظامی ما تعریف می‌کنند.
بر اساس پژوهش موسسه آمریکایی GFP با موضوع مقایسه قدرت دفاعی ایران و آمریکا که سایت خبری مشرق به آن پرداخت، مهم‌ترین دستاورد‌های انقلاب اسلامی در خصوص صنعت دفاعی، در حوزه‌هایی از جمله «ساخت انواع پهپاد‌های پیشرفته بومی»، «ساخت انواع ناوچه، تانک و بالگرد بومی»، «ساخت انواع موشک (کروز و بالستیک)»، «ساخت سلاح‌های سبک نظامی»، «قرار گرفتن جزو هفت کشور موشکی دنیا»، «قرار گرفتن جز دو کشور سازنده اژدر‌های حباب‌ساز» و «قرار گرفتن جزو پنج کشور سازنده زیر دریایی دنیا» دسته‌بندی می‌شود.
هر چه بیشتر در مورد قدرت نظامی کشورمان مطالعه می کنم بیشتر دچار غرور و افتخار می‌شوم، غرور و افتخاری که حاصل تلاش همه مردان و زنان انقلابی این سرزمین است؛ غرور و افتخاری که همه مردمان انقلابی و مسلمان کشورمان برای آن از جان مایه گذاشتند تا ایران اسلامی را بر نوک قله قدرت و افتخار نظامی بنشانند.
